رفیع الدرجات (اسم الله)
«رفیع الدرجات» به معناى بالا بردن قدر و منزلت و بلند گردانیدن است.
این اسم در قرآن یک بار و به عنوان وصف خدا وارد شده است، چنان که مى فرماید: «رَفِیعُ الدَّرَجات ذُو العَرْشِ یلقِى الرُّوح مِنْ أَمْرِهِ عَلى مَنْ یشاء مِنْ عِبادِهِ لِینْذِرَ یومَ التَّلاق». (غافر/۱۵) «بالا برنده درجات بندگان، صاحب عرش، وحى را به فرمان خود به هر یک از بندگانش که بخواهد القاء مى کند تا بندگانش را از روز قیامت بیم دهند».
اکنون باید دید مقصود از «رَفیعُ الدّرجات» چیست؟ در اینجا احتمالاتى است که یادآور مى شویم:
۱. رفیع به معنى رافع است و مقصود خدا این است که درجات پیامبران و اولیاى الهى را در بهشت بالا مى برد.
۲. مقصود بالا برنده آسمانهاى هفتگانه است که فرشتگان از آن نقاط عروج مى کنند.
۳. کنایه از رفعت شأن و قدرت برتر او است.
۴. هر موجودى را از یک درجه به درجه برتر مى برد، خاک را از درجه جمادى به درجه نباتى و همچنین نبات را به درجه حیوان و سرانجام به درجه انسان مى رساند.
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۵، صفحه ۱۲۵.
- منشور جاوید، آیت الله سبحانی.